Dwór Artusa obok Ratusza Staromiejskiego jest najbardziej okazałą budowlą świecką w starym Toruniu. Łatwo go rozpoznać z daleka nie tylko ze względu na wymiary. Wśród szeregu kamienic znajdujących się przy południowej pierzei Rynku Staromiejskiego wyróżnia się on kolorem cegły w której dominuje czerwony piaskowiec. Na fasadzie Dworu Artusa widnieje rok 1311. Skąd ta data, skoro obecny gmach pochodzi z 1891 roku ? Rozwiązanie zagadki znajduje się w historii założonego przeszło 700 lat temu, a mającego tu swoją siedzibę Bractwa Św. Jerzego. Dlaczego jest Artus, skoro bractwo Św. Jerzego ? Odpowiedź jest prosta, otóż Św. Jerzy, patron rycerstwa, miał swojego świeckiego odpowiednika – króla Artura (Artusa). Bractwo Św. Jerzego, nazywane zamiennie Bractwem Arturiańskim, nawiązywało do tradycji legendarnego władcy Celtów i Rycerzy Okrągłego Stołu, poszukiwaczy św. Grala – kielicha z ostatniej wieczerzy Chrystusa i Apostołów. Dwory Artusa powszechnie były wznoszone w XIII w Anglii. Bractwa św. Jerzego działały w większych miastach ówczesnej hanzeatyckiej Europy, a zwłaszcza w państwie krzyżackim.

W Toruniu stowarzyszenie istniało  do 1842 roku. Skupiało przedstawicieli najznakomitszych rodzin patrycjuszowskich. Była to organizacja elitarna, aspirująca do odgrywania roli miejskiej arystokracji. W latach 1939-1945 znajdowała się w nim reprezentacyjna restauracja, miejsce spotkań, bankietów, przyjęć. W latach 1945-1949 w Dworze Artusa mieścił się wojskowy Dom Kultury. W 1949 roku został przekazany utworzonemu w Toruniu Uniwersytetowi Mikołaja Kopernika. Na parterze mieścił się klub studencki „Od Nowa”. Natomiast w 1995 roku, Rada Miasta powołała Centrum Kultury Dwór Artusa, dla mieszkańców Torunia.